-
1 exosus
loathing, fiercely hating, despising. -
2 fastīdium
fastīdium ī, n nausea, squeamishness, loathing, distaste, aversion: cibi: Magna movet stomacho fastidia, H.: veteris quercūs, Iu.: oculorum. —Fig., dislike, aversion, disgust, fastidiousness, excessive nicety: ab aliquā re fastidio quodam abalienari: est fastidi delicatissimi: audiendi: insolens domesticarum rerum: fastidio esse alquibus, Ta.: nec id fit fastidio meo: spectatoris fastidia ferre superbi, H.—Scornful contempt, haughtiness, pride: quorum non possum ferre fastidium: efferri fastidio et contumaciā: superba pati fastidia, V.: Oderunt fastidia divi, Tb.* * *loathing, disgust; squeamishness; scornful contempt, pride; fastidiousness -
3 fastidium
fastīdĭum, ĭi, n. [cf. 2. fastus], a loathing, aversion for any thing, esp. for any sort of enjoyment (very freq. and class.; cf. taedium, nausea, etc.).I.Lit., nausea, squeamishness, loathing, distaste for food:2.cibi satietas et fastidium,
Cic. Inv. 1, 17, 25:mel fastidium creat,
Plin. 22, 24, 50, § 109:fastidium abigere,
id. 23, 9, 81, § 161:auferre,
id. 19, 8, 38, § 127:discutere,
id. 23, 1, 27, § 54:detrahere,
id. 22, 25, 74, § 155.—In plur.:magna movet stomacho fastidia, etc.,
Hor. S. 2, 4, 78; 2, 2, 14; 2, 6, 86; Juv. 14, 184; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.—Esp. of a spoiled, pampered taste, niceness, daintiness, delicacy, Varr. R. R. 3, 9, 18: tantum in illis esse fastidium;B.ut nollent attingere nisi eodem die captum piscem,
Sen. Q. N. 3, 18; cf. Vulg. Ezech. 16, 31.—Transf. to sight:II. A.oculorum in hominum insolentium indignitate fastidium,
Cic. Fam. 2, 16, 2.—In gen.:B.ab aliqua re celerrime fastidio quodam et satietate abalienari,
Cic. de Or. 3, 25, 98; cf.: si (eloquentia) et ex copia satietatem et ex amplitudine fastidium tulerit, Quint. 5, 14, 30:nescis quantum interdum afferat hominibus fastidii, quantum satietatis,
Cic. Mur. 9, 21:satiari fastidio similitudinis,
id. de Or. 3, 50, 193:nulla voluptas est, quae non assiduitate fastidium pariat,
Plin. 12, 17, 40, § 81:vitato assiduitatis fastidio,
Suet. Tib. 10:rudem esse omnino in nostris poëtis, aut inertissimae segnitiae est, aut fastidii delicatissimi,
Cic. Fin. 1, 2, 5:quae habent ad res certas vitiosam offensionem atque fastidium,
id. Tusc. 4, 10, 23:audiendi,
id. Opt. Gen. 4, 12:insolens domesticarum rerum,
id. Fin. 1, 3, 10:omnis stultitia laborat fastidio sui,
Sen. Ep. 9 fin.:nec id fit fastidio meo,
Cic. Phil. 12, 8, 20:ne sit fastidio Graecos sequi,
Plin. 7, 1, 1, § 8:ipsum lignum in fastidio est,
is despised, id. 12, 19, 42, § 91; cf.:aliquid fastidio damnare,
id. 11, 2, 1, § 4: non omnia (i. e. arbores) in omnibus locis nasci docuimus, nec translata vivere: hoc alias fastidio evenit, fastidious or delicate nature, id. 16, 32, 58, § 134.—In plur.:non tam ea, quae recta essent, probari, quam quae prava sunt, fastidiis adhaerescere,
Cic. de Or. 1, 61, 258; cf.:spectatoris fastidia ferre superbi,
Hor. Ep. 2, 1, 215:opem ferre poëtis antiquis contra fastidia nostra,
id. S. 1, 10, 7:matri longa decem tulerunt fastidia menses,
Verg. E. 4, 61.—In partic. (with the notion of fastus predominating), scornful contempt, haughtiness, pride (syn.:elatio, vanitas, arrogantia, superbia, fastus): ex eorum (divitiorum) fastidio et superbia (regna) nata esse commemorant,
Cic. Rep. 1, 32 Mos. N. cr.; cf.:superbiam magno opere, fastidium arrogantiamque fugiamus,
id. Off. 1, 26, 90; id. Agr. 1, 7, 20; cf.:superbia et fastidio amplissimos honores repudiare,
Plin. Pan. 55, 4:si essent arrogantes, non possem ferre fastidium,
id. Phil. 10, 9, 18:efferri fastidio et contumaciā,
Cic. Lael. 15, 54.—In plur.:superba pati fastidia?
Verg. E. 2, 15:oderunt fastidia divi,
Tib. 1, 8, 69:qui tulerit Meroes fastidia longa superbae,
Calp. E. 11, 50:veteris fastidia quercus,
Juv. 14, 184. -
4 taedio
taedĭo, āvi, ātum, 1, v. n. [taedium], to feel loathing or disgust, to be weary (postclass.):neque umquam taediavit,
Lampr. Alex. Sev. 29:cor taedians,
Tert. adv. Jud. 11 med.:animal taedians,
loathing its food, Veg. Vet. 1, 17; 3, 2; 3, 68. -
5 corrūgō (conr-)
corrūgō (conr-) —, —, āre [com- + rugo], to wrinkle, corrugate: nares, i. e. produce loathing, H. -
6 satiās
satiās —, f [satis].—Only nom. sing, a sufficiency, abundance, plentifulness: dabitur satias supplici, full satisfaction, Att. ap. C.— Satisfied desire, satiety, weariness, loathing: Studiorum istorum, T.: satias amoris in uxore, L.* * *sufficiency, abundance; distaste caused by excess -
7 satietās
satietās ātis, f [satis], a sufficiency, abundance, adequacy (old or late): ad satietatem copiā commeatuum instructus, Cu.— A being sated, fullness, satiety, loathing, weariness, disgust: cibi: incautos ad satietatem trucidabitis, L.: non metu aliquo adfecti, sed satietate exierunt: provinciae: dominationis, S.: gloriae, Cu.: ante inimicos satietas poenarum suarum cepisset, quam, etc., L.: rerum omnium... vitae: omnibus in rebus similitudo est satietatis mater: amicitiarum satietates.* * *satiety; the state of being sated -
8 taedet
taedet —, —, ēre, impers. [1 TV-], it excites loathing, disgusts, offends, wearies: taedet ipsum Pompeium, Pompey is disgusted: me, T.: cottidianarum harum formarum, T.: homines, quos libidinis infamiaeque suae taedeat: talium civium vos: taedet caeli convexa tueri, V.* * *be tired/weary/sick (of) (w/GEN or INF+ACC of person); be disgusted/offended -
9 taedium
taedium ī, n [taedet], weariness, irksomeness, tediousness, loathing, disgust: cum oppugnatio obsidentibus taedium adferat, L.: sollicitum, H.: taedia subeunt animos, Iu.: rerum adversarum, S.: meae si te ceperunt taedia laudis, V.: longi belli, O.* * *weariness; tedium -
10 abominatio
aversion, detestation, loathing -
11 aspernamentum
despising, loathing, hatred -
12 aversio
loathing, abhorrence; distraction (of attention/from the point); (for) lump sum -
13 fastidium
I.disgust, dislike, sqeamishness / scorn, disdain, haughtiness.II.aversion, loathing -
14 aversio
āversĭo, ōnis, f. [id.].I.a turning away; only in the adverb. phrases,A.Ex aversione, from behind: illi de praesidio insecuti ex aversione legatos jugulārunt, Auct. B. Hisp. 22 Moeb.—B.In the Latin of the jurists: per aversionem or aversione emere, vendere, locare, etc., to buy, sell, etc., something, with a turning away, turned away, i. e. without accurate reckoning, in the gross, by the lot, Dig. 18, 6, 4; 18, 1, 62; 14, 2, 10; 19, 2, 36; 14, 1, 1 al.—II.A.. In rhet., a turning away, a figure by which the orator turns the attention of his hearers from the theme before them, a kind of apostrophe (e. g. Cic. Cael. 1; id. Rosc. Am. 49; Verg. A. 4, 425), Quint. 9, 2, 39; Aquil. Rom. 9, p. 102 Ruhnk. Frotsch.—B. -
15 aversor
1.āversor, ātus, 1, v. dep. freq. [id.], to turn one ' s self from, to turn away (from displeasure, contempt, loathing, shame, etc.).I.In gen.: nulla vis tormentorum acerrimorum praetermittitur;II.aversari advocati et jam vix ferre posse,
Cic. Clu. 63, 177:haerere homo, aversari, rubere,
id. Verr. 2, 2, 76 fin. —Esp.: aliquem or aliquid, to turn away a person or thing from one ' s self, to send away, repulse, reject, refuse, decline, shun, avoid:filium (consul) aversatus,
i. e. not permitting his presence, Liv. 8, 7, 14 Drak.:afflictum non aversatus amicum,
Ov. P. 2, 3, 5:principes Syracusanorum,
Liv. 26, 31, 4:aversatur [dicentem],
Tac. Or. 20 Halm:petentes,
Ov. M. 14, 672; 1, 478; 10, 394 al.:preces,
Liv. 3, 12, 9:effeminatas artes,
Plin. Pan. 46, 4 Schwarz; so,crimina,
Ov. Am. 3, 11, 38:honorem,
id. F. 1, 5:sermonem,
Tac. A. 6, 26:adulationes,
Suet. Tib. 27 Oud.:latum clavum,
id. Vesp. 2:imperium,
Curt. 3, 10:scelus,
id. 6, 7.—With inf.: aversati sunt proelium facere, declined, Auct. B. Hisp. 14.► Pass.:2.vultu notare aversato,
Aur. Vict. Epit. 28. -
16 conrugo
-
17 corrugo
-
18 fastidio
fastīdĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [fastidium], to feel disgust, loathing, or nausea, to shrink or flinch from any thing unpleasant to the taste, smell, hearing, etc.; to loathe, dislike, despise (not freq. till after the Aug. per.; cf.: taedet, reprobo, reicio, respuo, repudio).I.Lit.A.Neutr.:B.bi bendum hercle hoc est, ne nega: quid hic fastidis?
Plaut. Stich. 5, 4, 33; cf.:fastidientis stomachi est multa degustare,
Sen. Ep. 2:majus infundam tibi Fastidienti poculum,
Hor. Epod. 5, 78:ut fastidis!
Plaut. Men. 1, 2, 58.—Act. (perh. not till the Aug. per.):II. A.num esuriens fastidis omnia praeter Pavonem rhombumque?
Hor. S. 1, 2, 115:olus,
id. Ep. 1, 17, 15:pulmentarium,
Phaedr. 3, 7, 23:cactos in cibis,
Plin. 21, 16, 57, § 97:fluvialem lupum,
Col. 8, 16, 4: vinum, Poët. ap. Suet. Tib. 59:euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet,
disgusting, Plin. 25, 7, 38, § 79:aures... redundantia ac nimia fastidiunt,
Quint. 9, 4, 116.—Neutr.:(β).ut fastidit gloriosus!
Plaut. Curc. 5, 2, 34:vide ut fastidit simia!
id. Most. 4, 2, 4:in recte factis saepe fastidiunt,
Cic. Mil. 16, 42.—With gen. (like taedet):B.fastidit mei,
Plaut. Aul. 2, 2, 67; so, mei, Titin. ap. Non. 496, 15:bonorum,
Lucil. ib. 18.—Act. (perh. not before the Aug. per.).(α).With acc.:(β).(populus) nisi quae terris semota suisque Temporibus defuncta videt, fastidit et odit,
Hor. Ep. 2, 1, 22:vilice silvarum et agelli, Quem tu fastidis,
id. Ep. 1, 14, 2:lacus et rivos apertos,
id. ib. 1, 3, 11:vitium amici,
id. S. 1, 3, 44:preces alicujus,
Liv. 34, 5, 13:hoc lucrum,
Quint. 1, 1, 18:grammatices elementa tamquam parva,
id. 1, 4, 6:minores,
Mart. 3, 31, 5:omnes duces post Alexandrum,
Just. 14, 2:dominationibus aliis fastiditus (i. e. a prioribus principibus despectus),
Tac. A. 13, 1:ut quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus,
Quint. 5, 13, 22:oluscula,
Juv. 11, 80.—Of inanim. or abstr. subjects: te cum fastidierit popina dives, etc.,
Mart. 5, 44, 10: somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit umbrosamve ripam, Hor. C. 3, 1, 23.—In the part. perf.:laudatus abunde, Non fastiditus si tibi, lector, ero,
Ov. Tr. 1, 7, 31; cf.:aliquem non fastiditis annumerare viris,
id. ib. 2, 120:vetulus bos, ab ingrato jam fastiditus aratro,
Juv. 10, 270.—In the neutr. absol.: res ardua vetustis novitatem dare... fastiditis gratiam, etc., Plin. H. N. praef. § 15.—In the part. fut. pass. with supine:quia (verba) dictu fastidienda sunt,
Val. Max. 9, 13, 2.—With an object-clause:1.a me fastidit amari,
Ov. R. Am. 305:jocorum legere fastidis genus,
Phaedr. 4, 7, 2; Petr. 127:fastidit praestare hanc inferioribus curam,
Quint. 2, 3, 4:fastidit balsamum alibi nasci,
Plin. 16, 32, 59, § 135:an creditis, aequo animo iis servire, quorum reges esse fastidiant?
Curt. 4, 14, 16 et saep.:ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere,
Liv. 10, 8, 7:plebs coepit fastidire, munus vulgatum a civibus isse in socios,
id. 2, 41, 4; Quint. 5, 11, 39.—Hence,Adv.: fastīdĭenter, disdainfully, scornfully:2.parentibus fastidienter appellatis,
App. M. 5, p. 166, 11.—Part.: fastīdītus, a, um, in act. signif., disdaining, despising (post-Aug.):ne me putes studia fastiditum,
Petr. 48. -
19 fastiditas
fastīdĭtas, ātis, f., i. q. fastidium, a loathing, aversion, Cassiod. Var. 7, 1 fin. -
20 recusatio
rĕcūsātĭo, ōnis, f. [id.].I.In gen., a declining, refusal.A.Lit. (good prose):B. II.disputationis,
Cic. de Or. 2, 7, 26:cotidiana mea recusatio, Hirt. B. G. prooem. § 1: sine ullā recusatione,
Cic. Phil. 7, 4, 13:sine recusatione,
id. Cat. 3, 2, 5; * Caes. B. C. 3, 90. —In partic., in jurid. lang.,A.An objection, protest:B.neque haec tua recusatio confessio sit captae pecuniae,
Cic. Clu. 53, 148:poena violatae religionis justam recusationem non habet,
id. Leg. 2, 16, 41. —A plea in defence, counter-plea (opp. petitio):judiciale (genus orationum) habet in se accusationem et defensionem, aut petitionem et recusationem,
Cic. Inv. 1, 5, 7; 2, 4, 11; Quint. 4, 4, 6; 5, 6, 5.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Loathing — Loath ing, n. Extreme disgust; a feeling of aversion, nausea, abhorrence, or detestation. [1913 Webster] The mutual fear and loathing of the hostile races. Macaulay. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
loathing — index alienation (estrangement), hatred, malice, odium, phobia Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
loathing — (n.) abhorrence, mid 14c., verbal noun from LOATHE (Cf. loathe) … Etymology dictionary
loathing — abhorrence, detestation, abomination, hate, hatred (see under HATE vb) Analogous words: aversion, *antipathy: repugnance, repellency, distaste (see corresponding adjectives at REPUGNANT) Antonyms: tolerance … New Dictionary of Synonyms
loathing — [n] abhorrence contempt, detestation, disgust, dislike, enmity, hatred, repugnance, revulsion; concept 29 … New thesaurus
loathing — [lōth′iŋ] n. [ME lothynge] intense dislike, disgust, or hatred; abhorrence SYN. AVERSION … English World dictionary
loathing — noun ADJECTIVE ▪ absolute, deep, intense ▪ undisguised ▪ mutual VERB + LOATHING ▪ be filled with … Collocations dictionary
loathing — loath|ing [ˈləuðıŋ US ˈlouð ] n [singular, U] a very strong feeling of hatred loathing for ▪ her loathing for her first husband loathing of ▪ a loathing of war ▪ The nightmare left her with a sense of fear and loathing … Dictionary of contemporary English
loathing — n. 1) deep, intense loathing 2) loathing for * * * [ ləʊðɪŋ] intense loathing deep loathing for … Combinatory dictionary
loathing — [[t]lo͟ʊðɪŋ[/t]] N UNCOUNT Loathing is a feeling of great dislike and disgust. Deacon made no secret of his loathing of Bayldon... She looked at him with loathing … English dictionary
Loathing — Loathe Loathe (l[=o][th]), v. t. [imp. & p. p. {Loathed} (l[=o][th]d); p. pr. & vb. n. {Loathing}.] [AS. l[=a][eth]ian to hate. See {Loath}.] 1. To feel extreme disgust at, or aversion for. [1913 Webster] Loathing the honeyed cakes, I Ionged for… … The Collaborative International Dictionary of English